07 juni 2012

Het einde van de stage, niet van India

Aan allen die de weg naar mijn blog nog vinden,

Vandaag was de laatste dag op stage.Het zit erop, het is gedaan :)
Ik had mijn eindevaluatie via skype, en ze zagen dat het goed was :) Trots om te zeggen dat ik dus kon slagen voor de stage en op een mooie manier de fantastische periode in Prayas kon afsluiten. Definitief afscheid nemen heb ik nog niet gedaan aangezien ik na het reizen nog wel eens op bezoek ga en tijd kan nemen op salutjes te zeggen. Gaat wel pijnlijk worden, vond het vandaag al lastig om zo weg te gaan na vier maanden geleefd en gewerkt te hebben bij Prayas. Een kot voor herinneringen, en met een groot merendeel, schone herinneringen.

Nu vertrek ik met de noorderzon en met Alma naar het Noorden van India. Zaterdag vertrekken we naar Amritsar, en van daar zien we wel hoe ver we raken in drie weken. Spontaan reizen noemen ze dat, of geen tijd gehad hebben om dingen vast te leggen, dat ook :) Maar liever spontaan, kunnen we doen wat we willen en waar we op dat moment zin in hebben.
Ik heb een trekrugzak kunnen lenen van iemand, natuurlijk gigantisch veel te klein om drie weken mee rond te reizen, surtout omdat het in het Noorden veel kouder is (al een chance, de laatste weken hier waren zo heet) , en met een jas is die zak half gevuld. Gaat nog spannend worden om dat ding dicht te krijgen.

Op 12 juli keer ik terug naar België en dan zal het werken geblazen zijn. Student af na zo'n lange tijd, raar, maar het doet deugd. Genoeg gestudeerd nu, twerkenleven gaat eens gaan beginnen. Maar nu, als beloning voor mezelf, rondreizen gelijk zot!

En ja, ik zal voorzichtig zijn, en genieten, das zeker,

Lies

Vrienden 

07 mei 2012

Een beetje van hier naar daar en terug

liefste lezertjes,

Zoals steeds, het is al een eindje geleden dat ik nog iets schreef. De laatste maand ben ik vooral veel weg geweest van huis, de guesthouse dus deze keer heb ik een goede reden om mijn blog in de steek te laten.
Begin april ging ik naar Samastipur (in Bihar) met Lukas (één van de vrijwilligers) om daar enkele projecten van Prayas te bezoeken. Ik werd in het begin van mijn verblijf hier uitgenodigd door de manager van die projecten en zo kwam het dat ik een weekje in Samastipur zat.
We zouden met de trein gaan, een reis van zo'n 19 uur, wat er uiteindelijk 25 werden doordat de trein nu en dan geen goesting meer had om vooruit te gaan. Door een fout van een collega hier, hadden we maar één side sleeper (www.google.com) en moesten we die voor zo'n 16 uur delen. Ik heb toen 16 uur recht gezeten en mijn boek uitgelezen. De trein zat overvol waardoor we overdag zelfs niet beneden konden zitten. We zaten omsloten door een grote familie, met bleitende kinderen van doen. Gelukkig was er dan nog een sleeper vrij na 16 uur waardoor we beide onze benen eens konden strekken en wat konden slapen. Hel was het niet, maar hemels zou ik het nu ook niet noemen. In Samastipur werden we heel goed opgevangen, de ganse week lang. De projecten waren interessant, de collega's waren enorm hartelijk (met enkele karakteristieke personen, recht uit een comedy show) en de natuur deed me deugd.

Terug in Delhi had ik nog enkele dagen om te werken voor mama terug kwam van haar reis door Rahjastan. Ik trok voor enkele dagen met mama en Stefaan naar Haridwar en Rishikesh (www.google.com) en de spiritualiteit leefde daar echt. Veel pelgrims komen naar deze steden en het ademt een bepaalde sfeer.

Na Rishikesh was ik een weekje terug op het werk en toen arriveerde Silke op zondag. Na twee dagen in Delhi, waar we vooral nog onze reis organiseerden, vertrokken we met het vliegtuig naar Trivandrum, het uiterste Zuiden van India. Van daar trokken we naar Varkala, Alleppey, Kumily en Coichin (www.google.com). Prachtige dingen gezien en enorme ervaringen over gehouden aan de reis.
Hoogtepunt voor mij waren de busreizen van en naar Kumily.
Van Cochin vertrokken we dan richting Agra om de Taj Mahal te bezoeken. We zaten zo'n 43 uren op de trein maar zaten in goed gezelschap (vriendelijke mensen) en de trein had geen vertraging. De eerste namiddag op de trein was wel lastig, het was +45° C en meer als zweten viel er niet te doen op dat moment. Na Agra gingen we nog wat toeristische sites bezoeken in Delhi en gisteren eindigde onze reis met een etentje.

Nu ben ik terug aan het werk. Ik heb de meisjes toch wel gemist tijdens al dat reizen en ik heb op reis wat nieuwe ideetjes kunnen opdoen dus ik zie het volledig zitten om de stage tot een goed einde te brengen.
Reizen doet nog meer reizen, we zien wel wat er uit de bus komt....



Lies

28 maart 2012

Vertelseltjes over India

Goeiedag allemaal,

Bij deze nog een keer een vertelseltje of twee over India,

Met dat mensen zouden kunnen denken dat ik hier enkel voor het plezier ben, weja, tis hier ook vooral plezierig!
De stage is tof, en ja er zijn al wel een keer dingen die minder zijn, mja, een koffietje van Radish in de kiosk en t'is opgelost. Ik ben hier volledig op mijn gemak en het werk lukt ook goed, meer moet dat niet zijn.
Voor diegene die denken dat ik hier enkel uitga, dat is dan weer niet waar. Uitgaan is ook deel van de culturele ervaring (met dat ze nu en dan een Hindi-schijf opzetten) en dat mag niet gemist worden.
Sociale relaties zijn altijd belangrijk, en mijn oversociale bebbel werkt dat in de hand. Nu tgoe leven bestaat uit mensen en hoe meer dat we der leren kennen, hoe beter het kan worden, al zijn er natuurlijk altijd die we liever niet leren kennen.
Voor de bezorgde ouderen onder de lezertjes: kga nie alleen uit, kblijf altijd bij degene dak mee uitga en kga niet mee met vreemde mensen. En daarbij, al die contacten dat helpt men taalniveau omhoog, Hindi lukt al beter, Duits versta ek dan al beter, Frans dat versta ek al helemaal, Italiaans en Spaans negeren we, en blijkbaar is men Engels geëvolueerd naar iets van Engels met een British accent, maar soms klink ik ook gelijk een Mexicaan tschijnt; alez ja. Tata is in Hindi hetzelfde als int West-Vlaams (met de klank en al), hoe cool is dat niet!

Aja ben ondertussen toch al een beetje de toerist gaan uithangen, heb nu de India Gate gezien, de Lotus Temple en Connaught Place. Met dat ze altijd zeggen dat je dat moet gezien hebben, ben ik een keer gaan kijken. Tis wel een keer de moeite, geen zeven sterren ma bon.
Iedere twee weken is er een drum circle in Green Park en daar ben ik toch graag bij, relaxte sfeer, beetje in het park hangen, achtergrond muziek van de djembé's, schaduw opzoeken (boven de dertig graden ist niemi zo tof in de zon), zondagen gelijk dat ze moeten zijn.

Het weer met  Sabine :
In India lopen de temperaturen op tot een verschroeiende 35 graden en meer, een lichte zuid oosten wind kan 's avonds voor wat verkoeling zorgen maar echt verfrissend is het niet. UV10+ iss zogezegd van kracht maar zonnebrandolie is niet nodig. Bescherming tegen UV is toch wel aangeraden, vooral wanneer men richting kust gaat (Silke, pakt mor a flessetje zunnemelk mee héé :)). Belangrijk is het SMOG alarm. Die smog is zodanig krachtig dat je niet bruin raakt, wanneer u van Chinese of Japanse origine bent, gelieve uw mondmaskertje te dragen.  Morgen is Frank er weer, met meer weer.

Met dat de warmte nu toch over gaat in hitte, is heel Delhi ziek. De meisjes boven hebben een record gevestigd, om ter meest ziek zijn in zeven dagen, 't was proper, precies een orkest van niezen, hoesten en koortsthermometers. Bibi hier dacht het te ontlopen hebben maar njet, ik hang er ook aan. Nu het ergste is achter de rug, zowel bij mij als bij de meisjes, we kunnen er weer dul tegenaan.

Alez, tot de volgende keer dan maar weer











23 februari 2012

Maand 1: patati patata

Het is bijna een maand geleden dat ik hier toekwam, lijkt nog niet zo lang, alles blijft nog nieuw voelen, andere dingen beginnen al vertrouwd aan te voelen. Ik ben hier allesinds wel op mijn gemak.
Dini en ik op een huwelijk
Om een beetje een idee te krijgen van wat ik hier uitsteek, volgt een schets van mijn gemiddelde dag op stage. Ik sta rond half acht op en ga om acht uur ontbijt halen in de keuken, van maandag tot en met woensdag is dat lekker, melk met een soort crispy iets in, vanaf donderdag ist spicy kost op de nuchtere maag. Samen met men thee'tje speel ik het allemaal binnen. Van half negen tot tien ist dagboektijd, was ik mijn kleren, kuis ek mijn kamer, patati patata....
Om tien uur begint de werkdag, al verlaat ik mijn kamer meestal al om half tien, beetje sociaal gaan doen overal en dan ga ik naar de bureau waar ik werk, de Child Protection Unit.


Ik heb zowat mijn eigen projecten kunnen opstarten, dus meestal hou ik me daarmee bezig, tussendoor probeer ik wat bij de meisjes te zijn, lees ik wat dossiers, patati patata.
Op de middag komen de Duitse vrijwilligers en dan ist eten geblazen. Erna werken we dan samen aan een project, soms werk ik op de bureau verder, hangt er een beetje van af. Om 17u heb ik officieel gedaan met stage, maar aangezien ik op de stageplaats slaap, loopt dat beetje doorheen. Rond half acht ga ik eten, meestal bij de meisjes, om erna nog wat te babbelen met een thee'tje in de hand. Zaterdagavond ga ik soms uit en blijf ik op het appartement van de Duitsers slapen, om dan zondag uit te slapen en soms de toerist uit te gaan hangen.
Voila dat ist zo een beetje

08 februari 2012

Eerste verslag

Goeiedag,

Ik ben hier ondertussen twee weken en het is hier eigenlijk wel plezant. Er is natuurlijk veel om aan gewoon te graken, het eten (wel wreed lekker), het verkeer, (die je moet leren appreciëren), de mensen (meestal niet groter dan een meter 65) en de beestjes.  Over de beestjes; ik heb één salamandertje in mijn kamer, hij zit meestal achter het raam (hihi) of achter de kast dus zo veel zie ik hem niet. Blijbkaar zijn de beestjes goed om spinnen en muggen op te eten, dus hij mag hier vol pension blijven wonen. Er zit hier ook nog een wilde  kat, 's avonds komt ze voor men deur zitten om mij in slaap te zingen.
Over de stageplaats, er zijn hier wel coole projecten maar de kwaliteit van de verschillende projecten is wel heel verschillend van tijd tot tijd.  Nu, het is wel heel interessant allemaal, boeiend zal het wel worden.
De meisjes leren me ondertussen om met mijn rechterhand te eten, niet gemakkelijk, tegen dat men bord op is, is men eten koud, nu ze vinden dat wel grappig en er komen altijd wel enkele meisjes bij me zitten tot ik klaar ben met eten.
Ik heb ondertussen enkele Duitse vrijwilligers leren kennen en het klikt heel goed met hen, ze nemen mij mee naar leuke plaatsen en tonen me waar de metro is en dergelijke.

So far so good, mis wel al een schelletje kaas om te eten

 Aan de overkant deze tempel
Eén van de managers waar ik binnen enkele maanden op bezoek bij ga in Bihar

Toedels




08 januari 2012

Allemaal papier

Voor degene die er ook aan denken om zo'n dingen te doen, maak u klaar voor a hoop papieren.
Alle papieren voor visum in orde gebracht vandaag, morgen poging °2 in Brussel. Om 6u trein op, oh joy!

Bijna

Nog een goeie 2 weken en ik vertrek naar India, op deze blog zal je alles kunnen volgen.
Voor diegene die willen volgen, veel leesplezier,
Lies


P.S. Spanneeeeeeund!